We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Gorabeherak

by Porrumentzio

supported by
/
  • Streaming + Download

    Includes high-quality download in MP3, FLAC and more. Paying supporters also get unlimited streaming via the free Bandcamp app.
    Purchasable with gift card

      name your price

     

1.
1-Jaiotza 09:44
Nor izango naizenaren beldurrez nabil blai Untxiaren izerdipean Noiz esnatuko naizen itxaroten nabil gaur, Jada esnatu al naiz? Ez al ote naiz egokitu Iletxo txurien itzalpean? Ez al ote naiz heldutu Umetu beharrean? Hainbat barajako komodin Azti baten esperoan Ez gera ba ez pika ez bihotz Ez gaude palo baten barruan Hoy empiezo a escribir todo lo que tengo pa’ decir, Padecer, envejecer, sin olvidar el nacer, El placer, el pacer, padre ser, podré ser, Ser mi ser, conocer el atardecer, carecer Del carisma que me gusta, el que asusta a la marisma La dulce espuma se esfuma, el pueblo fuma que fuma. Existir, es decir, bendecir y maldecir, Es el hit, es el bit, decidir adonde ir. No soy mentira, no soy verdad, almaceno sátira con la edad Esto es rap léxico sin sentido sintáctico Sin táctica, ni técnica, pellizco de la gramática. Trágico es el tráfico, el gráfico no es mágico, Como tú y como yo: somos seres fantásticos. Error 404 en búsqueda de lo perfecto, Dibujo mi propio cuadro con pinturas por defecto. Tiene la vida destino? O es solo un hilo fino Entre el papel y lo divino, yo soy un ente cochino; Soy mi propio dios en la religión del pensador Donde no hay perdón, solo hay meditación. Agradezco el daño al que con intención me lo propició Demostrando insumisión a su mala presentación. Al borde del abismo cumples tu función Al borde del abismo, cantando tu canción En tu soledad de ser incomprendida Una hermana podría hacerte de amiga Al borde del abismo cumples tu función Al borde del abismo, cantando tu canción En tu soledad de ser incomprendido Un hermano podría hacerte de amigo Tú eres el clero, claro, y yo la iglesia a tu lado. Frente a ti me declaro cual pensamiento asolado, Anonadado. Zenón ha dado razonamiento desolado A la humanidad, la comodidad de vivir intranquilidad. Mas esto no ha acabado, somos robots sin diversidad: Educación de universidad para un pueblo asustado De la verdad, colectividad, monopensamiento implantado En verde edad, sin variedad. Si eres raro lo tienes claro, En este sistema omnitrivial es buscado el ofuscado. Ofrezco música acústica acompañada con lírica Simétrica, sin métrica. Alucino con mi excéntrica Curiosidad por lo cotidiano: me extraño al ver metales volando. A ti no te pasa? No tiene importancia volver a pensar como en tu infancia? Todo es incierto, en cierto modo, siento que estoy en una falacia: El dodo se ahogó en lodo y podo con la mirada ramas de una acacia. Quién me demuestra que esto es irreal? Ante una teoría no tiene eficacia: Al Último Jueves soy leal, aunque no crea que sea real; No tienes pruebas para demostrar que no somos hijos de un cereal.
2.
Arazoak azaroan iparra galtzen Eguzkirik gabe orientatzen saiatzen Desorientatuak izarrak begiratzen Galdegiten ea zertan zenbiltzaten No aspiro a tus cielos magníficos Estoy a gusto en mis limbos políticos Dípticos cítricos con finales fatídicos Crípticos nítricos con fines vatídicos Rebaño el rebaño mientras me baño al año Amaño el daño mientras el paño apaño Me ataño al tamaño mientras engaño al extraño Antaño y hogaño mientras el taño entraño Confines sin fines con finos delfines Sinfines con fines sin finos afines Soy inmune a tu infierno sibarítico Estoy inmerso en mi mundo autocrítico (Yo!) Elíptico fóbico de centro hipotáctico (Tú!) Eclíptico óptico cegando al galáctico Poder al poder es volver a volver Revolver y escoger, resolver es coger Torcer a coger pa’ poder acoger Tardar en coger, tratar de encoger Confederación sin federación Degeneración de generación Gaur atzo baño hobeto baina ez da aski etzirako Ileari eutsita ikasiz, goian dagonari so egiteko
3.
3-Oasis 04:00
Oasian itzulipurdika arazoak atzean utzirik erdizka
4.
4-Eromena 07:02
Eh, zu! Ei, bakik zein haizen? O galduta berriz? Hi ez haiz iñor, ze ustek? Berriz? Berriz ametsetan? Ametsak, ametsak! Bai, bai, ametsak, ametsak, hoi dituk, ametsak. Ta geo, geo nearrez! El sueño es el alivio de las miserias de los que sufren despiertos Negarra, ihesi, zorrak, beldurrak Marroia, koilara, kea ta sua Likido, usaia, xiringa, ziztada Itxaron, sentitu, zerua ta parrak Utzi atzean inpernu hura Ihes artean ahaztu beldurrak Desbideratze bideratuak, bide desbideratuak. Beldurretik ihesean sortutako beldurrez ihesean. Arazoen konponbideen buklean. Heroina eroenak heroia erotzen du, Ametsak behar etzituena berotzen du Heroiak bere ametsetan beroa nabari du Heroinak ametsak kustatzen baititu Amesgabeak ez baitu Besteen ametsetan pentsatzen Ez da iñoiz hazten, Errex daki ahazten Hortzak sentsazio hotzetan, Hotzak karkomatzen barrenetan Heriotzak momentu txarrenetan Beti hotzak hortzak heriotzetan Hasi Ametsak besterik ez dira, Nere buruan Kaiolan gira bira tiraka, Garraxi Ahots kordak geldik daudela Nere barruan Etxolan... Zauri itxiak beste munduan irekiak darraite Ez naute maite Zauri likantropoak ilargiarekin topo egin ahala irekitzen dira A ze diztira! Harriak Botatzen dizkit eredu beldurgarriak Lizunak Estaltzen ditu egindako itunak Hezurrak Usteltzen dizkiote dakizkidan gezurrak Ixilik Egongo al naiz Ikusi arte hilik? La droga es el alivio de las miserias de los que sufren despiertos
5.
5-Islada 07:29
Mi look no es pereza, se trata de amor propio Opio propio del impropio el que te expropio La ética estética es sumamente tétrica Sé apreciar mi belleza, no quiero tu elogio Mi vestis tiujn mantelojn Mi faris tiajn aferojn Ne kredis ke la besto Ŝanĝus la estontecon Do mi ne tre zorgis Pri via malboneco Kaj mi ja vin lasis Tuŝi mian fartecon Senintence mi trinkis Toksikajn trinkaĵojn Mia korpo pleniĝis De multaj raraj kialoj Por vomi kaj plori Dum jaroj kaj jaroj Ene mi rimarkis Dikan nigran galon Ĝi fluas vejne Ŝanĝas vian emon Jam ne fartas hejme Eĉ ne en via menso Kies kulpo estas Ĉi tia farteco? Kiu helpi emas Je mallumineco? Ĉu ĉu ĉu ĉu tiu estas mi? Ĉu ĉu ĉu ĉu vi rekonas ĝin? La spegulo ne montras mian veran vizaĝon Mia lumo kaŝas ĉi tiujn sekajn larmojn Alvenis aŭtun' Pliiĝis mallum' Ĉio nigriĝis Revenis la hund' Venenon injektis Aperis la vund' De kie eniris Timon al la lun' Mi timis endormiĝi Do fartis dormema Mi celis boniĝi Sed estis mallaborema Kiam mi lasos Ĉi tiun epokon antaŭ? Kiam mi ekestis vi, Nekonata tiu ĉi? Malklara jena rebril' Nur blindigas min Ĉu ĉu ĉu ĉu tiu estas mi? Ĉu ĉu ĉu ĉu vi rekonas ĝin? La spegulo ne montras mian veran vizaĝon Mia lumo kaŝas ĉi tiujn sekajn larmojn Kiam mi ekestis vi, Nekonata tiu ĉi? Malklara jena rebril' Nur blindigas min Ĉu tiu estas vi? Ĉu vi rekonas min? Ĉu ni vidas bone? Aŭ ĉu eble ne? Mi luz no es perfecta mas almenos no la copio No repropio nada si se trata de un acopio La dogmática panática es ampliamente apática Sé mantener consecuencia, no quiero negocio
6.
El sol brilla en mis ojos, Ojos húmedos y rojos No por psicotrópicos No hay dedos pegajosos Es más bien falta de inspiración, De acción Es más mal que bien Rompiendo el corazón del todo a cien Es falta de abrazos, De caricias, de unir lazos Es falta de convicción, No establezco conexión Con almas rotas perfumadas Con dulces fragancias Almas que han vivido Sus perfectas infancias Yo, en cambio, soy anormal, Nada normal No perfumo mis olores Eso está mal Me pongo mucha ropa Pa’ que no puedas olerlos Y es que jode que te digan Que tus amigos son lerdos Jode que te digan Que no andes con esos me Jode que me cueste escribir Estos versos Jode mucho más guardarlos En mis adentros Pa’ que un día exploten Y podáis ver mis sesos Volviendo a lo de antes, Que la rabia no es constante: Con el tiempo he tejido Abrigos como tanques Usando mi sonrisa Como hilo duradero Escondiendo mis temores Para parecer de acero Sufrido el sufrimiento Que sufrieron los sufridos No puedo decir Que todos sean ladridos Hay seres impresionantes Que pretenden ayudar Hay seres magníficos Que quiero gratificar Sus actos son de esos Que tendría que ratificar Clarificar, mitificar Vitrificar, versificar Pero no soy valiente, Tampoco hábil combatiente Soy más de callar E intentar edificar Al borde del abismo no estás solo Al borde del abismo cantas en coro En tu soledad de ser incomprensivo Un hermano podría hacerte de amigo Al borde del abismo cumples tu función Al borde del abismo narrando tu canción En tu soledad de ser incomprendida Mil hermanas podrían hacerte de amiga El dolor inspira, que nadie os mienta Los campos florencen tras la tormenta Minbiziaren minak biziminari bizia ematen zion Observo la kenopsia dentro de mí mismo Me empujo al abismo Y encuentro mi cuerpo vagando, nadando Observo el paraje vacío de vacíos Empujo al abismo Y me encuentro a la kenopsia pagando el precio que le impongo El dolor inspira, que nadie os mienta Los campos florencen tras la tormenta Minbiziaren minak biziminari bizia ematen zion
7.
Vacío este estanque, ya nada es como antes Tiré hace ya un tiempo los abrigos como tanques Las lágrimas de fuego corren hacia el verso Empapando de calor mi frío universo Frío y azul, crío y gandul En respuesta a la respuesta que diste tú Al oír mi interior y no hacerle caso Al no acercarte a darme un abrazo Pues ya no creo en ti, pa’ qué mentir Desechaste la llave que aquel día te di Y esta hermosa puerta mantiene el cerrojo Teñido por la sangre con un curioso rojo ¿Y ahora qué vas a hacer si me quieres conocer? Los enroques de una vida no comienzan al nacer Los errores de tu vida no cambiaron mi placer De pacer, de hacer, de volverme a conocer Seguí caminando sin esperanza alguna Y mirando pa’lante divisé una laguna Encima una estrella brillando oscuramente “Esto no le viene bien a mi enferma mente” Pensé. Andaba errado como de costumbre Yo me había acomodado a mi servidumbre Y esto se trataba de la simple libertad Resulta que después de todo no soy tan vivaz Preguntele que allí arriba qué hacía Respondiome que hacía un tiempo que enloquecía Díjome que desde que dejó al Sol No paraba de anhelar que volviese el malhechor Y cambió, la estrellita mejoró Junto con eso en la cara una sonrisa me salió Y cayó, y callé, me olvidé de que tenía pies Demasiado rápido el vuelo al cielo alcé Volaba cuando de repente se marchó Y el lirio de mi corazón se marchitó Preguntaba “¿Qué haría yo pa’ que se fuera, Si yo la protegía del ruido de afuera?” Caí preso dentro de mí, dentro, muy dentro de mí La música extrema ya no ayudaba a dormir “Espero que se encuentre bien”, rezaba cada anochecer Me preparaba pa’l siguiente viaje emprender Se llena este estanque, vuelve a ser como antes ¿Pa’ qué sirve quitarse los abrigos como tanques? Perdida la esperanza en la humanidad Maldigo a las personas que denotan vanidad Pero espera, algo extraordinario ocurrió: La estrellita tras un tiempo a hablarme me volvió Me contó que tomó los polvos del diablo “Es por eso por lo que ahora no te hablo” Me dijo tristemente mientras yo leía Dejé el libro de mi vida pa’ ver qué decía Fue la mayor muestra de amor que nunca vi Se disculpaba por no estar conmigo aquí Y yo, evidentemente, no la iba a dejar Con lo que mi vida había hecho mejorar No iba a dejar que se quemara en el infierno Demasiado largo ya ha sido este invierno Le prometí que juntos de ahí saldríamos Que mejores páramos veríamos Que mientras dure sea bonito, que lo disfrutemos Y si se acaba que no importe, no nos preocupemos Nekatuta nago beti itxaroteaz Nazkatu egin naiz hemen egoteaz “Maitatu zure burua” entzuteaz “Asko maitatzen det” erantzuteaz Nekatuta nago beti hau idazteaz Nazkatu egin naiz paperak betetzeaz “Ai, ze ondo dagon” soilik aditzeaz “Kanta dago ondo, ez ni” ihardesteaz Nekatuta nago beti triste izateaz Nazkatu egin naiz besteak kutsatzeaz Gauak negar artean igarotzeaz Laguntza jaso ezinik ibiltzeaz Nekatuta nago nigan murgiltzeaz Nazkatu egin naiz bakarrik nazkatzeaz Behin da berriz berdiña errepikatzeaz Ixilduko naiz hemendik ateratzean
8.

about

Lan hau bi urtean zeharreko gorabehera emozionalak biltzen dituen disko kontzeptual bat da.

Milesker nigan sinetsi duzuen eta ez duzuen guztioi.

___

Este trabajo es un disco conceptual que recopila los vaivenes emocionales durante dos años.

Gracias a todas a las que habéis y no habéis creído en mí.

___

Ĉi tiu verko estas koncepta albumo kiu kompilas la dum du jarajn emociajn balanciĝojn.

Dankon al ĉiuj, kiuj fidis kaj ne fidis min.

credits

released July 30, 2019

Biolina/Violín/Violono: Anedi
Oasis 2:15-2:38 Ahotsa/Voz/Voĉo: Jonas
Beste guztia/Todo lo demás/Ĉion alian: Porrumentzio

license

all rights reserved

tags

about

Porrumentzio Hernani, Spain

Beste musikari bat besterik ez. Autokudeatutako musika librezalea.

Estiloa? Anarkikoa, hainbeste estilo nahastu ondoren, estilo gabea.

contact / help

Contact Porrumentzio

Streaming and
Download help

Report this album or account

If you like Porrumentzio, you may also like: